Toparlanma Çabaları Bölüm 897165

Toparlanmam lazım. Evet işsizim. Evet KPSS'ye tekrar hazırlanmak istemiyorum. Evet ALES'e de başvurmayı unuttum. Evet   ömrümün geri kalanını burada geçireceğimi düşünmek beni dehşete düşürüyor. Ama toparlanmazsam eninde sonunda olacak olan bu. Silkelen Alametli'cim. 

Sorumluluklarından kaçma. Kaçtıkça rezil duruma düşmeye bir adım daha yaklaşıyorsun.( Gerçi içlerinden bazılarını yerine getirirsen de rezil olman muhtemel. Neyse.)

İyi bir Motivasyon Konuşmacısı değilim ki öyle bile olsam da terzi kendi söküğünü dikemez diyorlar.

O yüzden hazır içinin camları açılmışken ve içeriye temiz hava hücum etmeye başlamışken harekete geç.

• Gönüllüsü olduğun yerdeki sorumluklarını yerine getir. 
• Yüzleşmen gereken kişilerle yüzleş.

Uzun listeye gerek yok. Önce şu ikisini hallet. Hadi aslanım şu soba yanı kedisi halinden kurtul artık !

Yol Günlüğüne giriş.

Merhaba kendim. 

Artık mezunum.

Önümde KPSS ve yarın gireceğim AYT sınavı var. TYT iyi geçti gibi. Ama iyi geçtiğini düşündüğüm şeylerden iyi dönütler alamayabiliyorum. 

Çok saldım çalışmayı ve toparlanmam lazım. Kendim için. O zaman kendime hadi yeniden diyor ve yol günlüğü başlığını açıyorum. Yol Günlüğü - KPSS.

Yol Günlüğü - Yeni Ben.

Birkaç Nefeslik Sarsıntımız Kaldı Kaptan!

Bir sarsıntı geçirmeyi bekliyorum. Ama her gün. Her gün bir sarsıntı olsun ve ben saçma duygu durumumdan sıyrılabileyim. Dün oldu. Çok şükür bugün de oldu. Ama yarın ve sonraki günlerin yarınları belirsiz. Kendi sarsıntımı bulup bir kavanoza koymam gerekiyor. Böylece lazım oldukça kapağını açıp birkaç doz sarsıntı alabilirim. Bu yazının buraya kadar ki kısmını  8 Eylül 2019 tarihinde yazdım. Geri kalanı için içini dolduracak bir şeyler yapabileceğimi umuyorum. Vira Bismillah!

------------------------------------------------------------------------------------------------------------

19 Eylül 2019

Güzel günler göreceğiz  güneşli günler. İnanması o kadar zor ki. Sanki bundan sonra her şey daha da daha da kötüye gidecekmiş hissi , daha kötüsü, inancı içimden aklımdan çıkmıyor. Blogdaki eski yazılarımı bloğu daha temiz amaçlar için kullanmayı düşündüğümden silmiştim. Ama kısır döngü sanırım. Kendimi yine buraya höykürürken buluyorum.

Bu hafta staja başladım. Staj yerimde bizim üniversiteden tek olacağımı düşünüyordum ama 6 kişiyiz ve bu çok iyi. Çünkü isteyerek okumadığım bölümün stajını çok istediğim bir kurumda yapıyorum ve aldığım teori derslerinin bende tortusunun bile kalmadığının farkındayım.  Okuluma kızsam  da çoğu zaman sevgiden uzak hisler beslesem de  okulumun kurumlar ve diğer okullar tarafından kötü bilinmesini ve küçümsenmesini istemem.

Kötü biriyim. Daha önce kötü biri olduğumu düşünürken bile içimde umut kırıntısı vardı sanki. Belli belirsiz minicik bir sis.  Ama o sisi artık göremiyorum. Mutlu değilim . Sanırım kabullendim de. Kendime sık sık; Ben iyi bir çocuk olmadım, İyi bir ergen olmadım, İyi bir genç olmadım. Ama iyi bir genç yetişkin olmak istiyorum diyorum. Çok geç kalmışım gibi. Cesaretim olmayan şeyleri Rabbim -den istiyorum ama sonuçlarına katlanamayacağım bu kadar ortadayken neden bunu istiyorum? Kaçmak işte. Olursa kaçmış olacağım ama kaçtığım yerde daha iyi şeylerle karşılaşmayacağım.

Dilerim bu, blogla son günah çıkartmaya çalışmam olur. Artık temiz yazmak istiyorum.