Bugün sahurdan sonraki rüyamda düşmekten korktuğum duygularımından kaçarken buldum kendimi. Dışlanmış hissetmemek için köşe bucak kaçtım. Somurtuyormuş görünmemek için büyük bir coşku içinde yaşadım. Ama aklımda kalan ve ne kadar zorlansarsam zorlayayım bilinç altıma nesnel dünyadan geçiş yaptığına dair bir kanıt bulamadığım ve unutmaktan en çok korktuğum şey rüyamda oksijen tüpüyle suyun içindeyken boğulmaktan korkup nefesimi tutmam oldu.
Olay akışı kısaca şöyle
Bir arkadaşın evindeyiz ama sonra buranın aslında hem ev hem kitap kafe benzeri bir çalışma alanı olduğunu fark ediyorum. Gerçekten kocaman ve aynı zamanda çeşit çeşit ev yemeği de çıkıyor. Arkadaşın annesi kısa bir süreliğine gitmesi gerektiğini söylüyor ve arkadaşıma onun yerine yemeklerin olduğu yere bakıp bakamayacağını soruyor. Arkadaşım mırın kırın ediyor ama ben bayılıyorum mutfağa. Tavuklu ve balıklı pilavlar salatalar çeşit çeşit mantarlar.. Daha hatırlayamadığım birçok şey olduğuna eminim. Neyse ben yiyeceklerin arasında dolaşırken birden bir adam yaklaşıp alacağı şeyi teraziyle ölçmesinde yardımcı olmamı istiyor. Terazinin iki saydam plastik bölmesi var. Ve bir akvaryumun içinde. Sadece suyun içinde olduğunu anlıyorsunuz bakınca.
Terazinin bahsettiğim iki bölümünde de kum var. Bu akvaryumların tabanına koydukları türden. Yalnız soldakinde kumun dışında bir sıvı da var. Yoğun bir sıvı ve dibine çökmüş. Neyse ben bu terazideki kumları temizliyorum alıyorum dışarı atıyorum, sıvıyı atmak için teraziyi ters çeviriyorum falan. Bayağı da başarılıyım. Normalde rüyalarımda benzeri işlerle uğraşırken genellikle sorun çıkar yapamam.
Ama bu teraziyi temizlerken kafamı suya sokmam gerektiğini ve farkında olmadan suya sokup nefesi tuttuğumu ve yine aslında nefesimi tutmama gerek olmadığını çünkü bir oksijen tüpümün olduğunu, temizlerken nefes alamayıp kafamı sudan çıkarıp çöpe eğilip öksürdüğümde mavi gözlü yakışıklı kibar bir bey söyleyince farkediyorum. Daha önce karşılaşmadığım birisi. Ve şimdi Allah var yakışıklı desem de pek bir şey hissetmiyorum kendisine sonra zalım saat alarmları uyandım. detayları geçelim. Ben oksijen tüpü varken boğulmaktan korkup nefesimi tuttuğum bölümde kaldım. Bu sanki nurlu bir işaret gibi değil de benim için, zihnimin, bilinçaltımın ya artık her nereden geliyorsa rüya dediğimiz bu oluşum, onun bana yapma guzum etme guzum kendi kendinin ağzına sışıyorsun farkında değildin demesi. Hiçbir şey yokken ortaya kendime sıkıntı çıkaracak bir şey mi atıyorum ben? Ama hiçbir şey yoksa niye aynı eylemler tekrarlanır duruyor? Boş verin.
Nehir gibi akın, rüzgar gibi uçun.
